Blog

Het woord ‘aanraking’ heeft een behoorlijk lange beschrijving in het woordenboek. Dit komt ongetwijfeld doordat het zo’n diepgaand onderdeel van de menselijke ervaring is. Uit een experiment in de dertiende eeuw is ons het belang van aanraking op een onomstotelijke manier duidelijk geworden. Er kwamen 2 groepen baby’s. De ene groep kreeg volledige aandacht. De baby’s werden gevoed, er werd tegen ze gesproken en ze werden aangeraakt en geknuffeld. De andere groep kreeg te eten en te drinken, maar aandacht en aanraking werd hen onthouden. De baby’s uit deze tweede groep stierven allemaal.

Aanraking is dus een levensbehoefte. Als baby kunnen we niet zonder, maar ook als kind en als volwassene hebben we er behoefte aan. Toch raken we elkaar naarmate we ouder worden steeds minder aan. Op aanraking rust een taboe, vooral vanwege de associatie met seksualiteit. Liefdevol aanraken is voelen en voeling hebben. Je kunt niet aanraken zonder zelf aangeraakt te worden. Het is een van de manieren om te beseffen dat je niet alleen bent. Als je weet dat je veilig bent en dat er mensen zijn die om je geven, kun je leren hoe je contact krijgt met je gevoel. Het is geen toeval dat we zowel lichamelijke aanraking als emotie aanduiden met hetzelfde woord – GEVOEL.

Nou, dat wordt volop vasthouden, knuffelen, wiegen, kussen, zingen, masseren, elkaar aankijken….